Een ode aan organische vormen

Aan het begin van de 20e eeuw verrees hier een gebouw dat brak met traditionele bouwconcepten. De gangen doen denken aan natuurlijke grotten, terwijl de kamers subtiele verwijzingen naar flora en fauna bevatten. Oude foto’s en maquettes belichten het proces waarin draagmuren werden vervangen door innovatieve technieken. De balkons, versierd met verfijnd smeedwerk, werpen wisselende schaduwen die meebewegen met de zon. Bovenop pronkt een verzameling schoorstenen die bijna lijken op beelden, een harmonisch samenspel tussen kunst en architectuur. Er wordt beweerd dat deze ongewone vormen later andere kunstenaars hebben geïnspireerd tot het herdefiniëren van stadswoningen. Het spel van licht en lucht benadrukt de voortdurende wisselwerking tussen stevigheid en sierlijkheid.

Tussen verwondering en rust

In het interieur is een tentoonstelling te zien die laat zien hoe deze visie zich vanuit eerste schetsen ontwikkelde tot een grensverleggende realisatie. De ronde contouren wekken een gevoel van vloeiendheid, bijna alsof de ruimte ademt.

Een hoogtepunt in de open lucht

Op de bovenste verdieping wacht een panorama waarin deze dakornamenten een andere realiteit suggereren. Rond zonsondergang kleurt de hemel alles in warme tinten, waardoor het geheel een bijna magische sfeer krijgt. Er blijft een indruk achter dat hier geen hoek onbenut blijft voor artistieke expressie.